گاهی ایده‌هایی به ذهن برخی از انسان‌ها خطور می‌کند که شاید تا آن زمان به ذهن هیچ شخص دیگری خطور نکرده باشد. خس‌خراش، نی‌خراش، پوشال خراش یا هرچه که می‌خواهید اسمش را بگذارید، آسمان‌خراشی است که حاصل تلاش‌های لابراتور معماری Belatchew می‌باشد. این آسمان‌خراش با پوسته‌ای مویین پوشیده شده به طوری که می‌تواند با انرژی باد، الکتریسیته تولید کند. این طراحی در نگاه اول شاید مانند یک شقایق دریایی به نظر بیاید ولی با رشد تکنولوژی، دست‌یابی به چنین چیزی در آینده چنان دشوار نخواهد بود.
با وجود اینکه تلاش های زیادی در راستای استفاده از انرژی بادی در شهرها صورت گرفته است (به دو لینک انتهای مطلب مراجعه فرمایید)، همچنان یک موضوع چالش برانگیز محسوب می‌شود زیرا مشکلات خاص خود را دارد که قبلاً در برخی از مطالب اکوگیک به آن اشاره شده. برای مثال استفاده از توربین‌های بادی سنتی در شهرها تا حدودی غیر ممکن است و باید به دنبال توربین‌هایی بود که سروصدا نداشته، فضای زیادی را اشغال نکنند و برای محیط شهر خطر‌آفرین نباشند. آسمان‌خراش مذکور طرحی است که قصد دارد این مشکلات را پشت سر بگذارد و برای شهرنشینان سوئدی برق تولید کند. این ساختمان در واقع با پوشش مویین خود از انرژی باد برای تولید برق استفاده می‌کند، بدون اینکه دست به دامن توربین‌های بادی شود.
سیستم نصب شده روی این آسمان خراش از تکنولوژی فیزوالکتریکی که انرژی جنبشی ناشی از باد را به الکتریسیته تبدیل می‌کند بهره می‌جوید. ارتعاشات اجزاء کوچک روی این ساختمان برای پرندگان یا انسان‌ها خطرناک نمی‌باشد و همچنین مانند توربین‌های بادی سنتی سروصدا و آلودگی صوتی زیادی تولید نمی‌کنند.
این طرح، جهت گسترش و توسعه‌ی یک برج در استکهلم سوئد می‌باشد که روند ساخت آن در سال ۱۹۹۷ به پایان رسیده است. لابراتور Belatchew با این طرح جدید، برای بخشیدن زندگی تازه به این پروژه‌ی قدیمی پا به میدان گذاشته است و همچنین با بکار بردن تکنولوژی و ادغام آن با طراحی منحصر بفرد قصد دارد دیدگاه ما نسبت به شهرها را تغییر دهد.
